La Superba – Ilja Leonard Pfeiffer

Korte inhoud:

Ik wil mij nestelen in de ingewanden van de stad. Ik wil het tandenknarsen van haar oude gebouwen verstaan en begrijpen.

Deze roman is een monument voor een stad zoals er maar één is: Genua, La Superba (de hoogmoedige). En meer nog dan een roman over een schokkend echte en labyrintische stad, is het een liefdesverhaal dat tragisch eindigt. En meer nog dan een stadsroman en een liefdesroman, onderzoekt, vertelt en ontrafelt La Superba de fantasie van een beter leven elders en laat zien hoe mensen – van gerenommeerde schrijvers en verlopen heren van stand tot arme Senegalese sloebers en flanerende hoeren – op verschillende manieren verdwalen in die fantasie. En meer nog dan over de stad, de liefde en het lot van de zoekende mens gaat deze grandioze meerstemmige roman over het schrijven van een grandioze meerstemmige roman.

De ideale vrouwen zijn mannen. In hun pogingen een begeerlijke vrouw te zijn moeten ze overdrijven.

Mijn mening:

De oude bijnaam van Genua is La Superba. Die naam kun je op twee manieren interpreteren en dat begrijp je het best wanneer je de stad vanuit het zuiden over zee benadert. Opeens ligt zij daar: een schitterend decorstuk van hoge palazzi in een kom van bergen. Maar op hetzelfde moment dat je daarvan geniet, besef je dat de pracht en praal een ondoordringbare muur vormen. Zij is mooi en hardvochtig. Zij is als een hoer die lonkt, maar die je nooit de jouwe zult maken. Zij is aanlokkelijk en overmoedig. Zij verleidt en verdelgt. Zoals ratten in de val worden gelokt met gif dat hun als honing smaakt. In die zin staat Genua La Superba symbool voor Europa als geheel. Achter haar ondoordringbare muur van grenscontroles, asielprocedures, opsporingsbeambten en gedwongen uitzettingen ligt zij onweerstaanbaar te pronken met haar belofte van glinsterend nieuwe Mercedessen en bmw’s. Wie hier weet binnen te dringen, denkt alleen daarom al zijn droom te hebben waargemaakt.

Het boek ging over werkelijkheid en fantasie, liefde, vrouwen en mannen, en emigreren. Soms leefde Ilja, Leonard of Ilja Lenoard in zijn fantasie en soms in de realiteit. Het was niet altijd makkelijk om snel het onderscheid te maken. Door die wisselende standpunten en de verschillende verhaallijnen die in het boek voorkomen vond ik het een eigenaardig boek maar ik moet wel toegeven dat Ilja Leonard heel goed schrijft. Ik houd enorm van zijn schrijfstijl.
Het boek kan je misschien best nog bekijken als een soort dagboek waarin hij kanttekeningen maakt en ook regelmatig brieven die hij (zogezegd) op stuurt naar een vriend.
Ilja emigreert naar Genua in Italië en doet erg zijn best om daar een nieuw leven op te bouwen maar dat loopt niet van een leien dakje en ondertussen is hij ook nog op zoek naar zichzelf. Hij leert daar Rashid kennen, een geëmigreerde Marokaan, en Djibby, een geëmigreerde Senegalees, wie zijn verhaal je ook te lezen krijgt als intermezzo in het boek. Ik vond dat wel een erg boeiend stuk.

ISBN: 978-90-295-8727-3
Aantal pagina’s: 360
Uitgeverij Arbeiderspers