Korte inhoud:
Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn mate, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert. Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heugelijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nog veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.

Mijn mening:
Volgens mij is het dit het eerste “leesclubboek” waar ik echt naar uit keek om te lezen en ik heb het bovendien ook met veel plezier gelezen. Een leuk en luchtig tussendoortje was het eigenlijk maar er stonden ook heel erg interessante weetjes in, onder andere over dementie.
Door het lezen van dit boek vraag ik mij persoonlijk wel af of het mogelijk is om dementie te “faken”. Het lijkt mij van wel maar mijn gevoel zegt dat het niet zou mogen kunnen.
Ik kon me in ieder geval helemaal in het verhaal in leven en had vaak het gevoel dat ik vlakbij de hoofdpersoon zat.
ISBN: 978-90-254-4146-3
Aantal pagina’s: 138
Uitgeverij Atlas contact
Vind ik leuk:
Like Laden...